بیانات در دیدار مردم عزادار رفسنجان

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

«عظّم‌اللَّه اجورکم ان‌شاءاللَّه». امیدواریم که روح مطهر و منور آن عبد صالح و آن انسانی که حقیقتاً بندگی خدا را میکرد، کمک بکند، تا همه‌ی ما هرجا هستیم و هرکاری میکنیم، در این یادبود مصیبت بزرگ فقدان او، به او تشبه کنیم؛ یعنی همچنان‌که او خودش را ساخته بود، خودمان را تربیت کنیم و بسازیم. اصل قضیه این است.

شما برادران مخلص و بامعرفت، با این احساسات پاک و انگیزه‌ی الهی، برای اظهار ارادت به آن مردِ دارای معنویت، این همه راه را از رفسنجان آمده‌اید. اگر معنویت امام نبود، این کشور تکان نمیخورد، این حرکت به وجود نمیآمد، انقلاب هم نمیشد، این حصار پولادین در مقابل قدرتها و ابرقدرتها هم به وجود نمیآمد، در رحلت او هم این‌طور طوفان برپا نمیشد. چه شد که با درگذشت یک نفر، میلیونها نفر منقلب شدند، میلیونها دل شکست، میلیونها چشم گریه کرد، میلیونها انسان در همه جای دنیا عزادار شدند؟ علت این بود که آن بنده‌ی صالح، در زندگیش به خدا متصل شد، بنده‌ی خدا بود، او را اطاعت کرد و خود را از هواهای نفسانی دور نگهداشت. خدا هم او را بالا برد و تالیتلو انبیا و اولیا کرد و در نَفَس و بیان او، آن اثر را داد که دنیا را با زبان بیان و ارشاد و عمل خود تکان داد و هنوز که هنوز است، دنیا در پرتو رهنمودهای امام حرکت میکند و ان‌شاءاللَّه بعد از این هم همین خواهد بود.

خداوند ان‌شاءاللَّه به همه‌ی ما و شما برادران عزیزی که از رفسنجان تشریف آورده‌اید، مخصوصاً آقایان علمای محترم و خانواده‌های معظم شهدا و جانبازان و اسرا و مفقودان و دیگر قشرها توفیق بدهد و این زحمت را از شماها قبول کند و روح مقدس امام را از شماها راضی و خشنود بدارد و به همه توفیق حرکت در آن راه و جهت‌گیری در جهت آن هدفها را عنایت کند.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌